through the thick and thin

Zastanawiam się gdzie kończy się zaufanie a zaczyna naiwność. Jak nie popaść w paranoję i jednocześnie nie rozsypać się kiedy wydarzy się najgorsze?


Znam osobę, która ilustruje stare porzekadło chcieć to móc i nie boi się próbować. Chyba żaden pomysł nie wydaje się jej zbyt śmiały. Bardzo chciałabym taka być. Takim pomysłem teraz jest dla mnie roczny wyjazd do Ameryki, tej Południowej. Zawsze sądziłam, że przecież sobie nie poradzę, że to tak daleko. Ale teraz, o 3.30 w jesienną noc, sądzę, że dałabym radę.

Znużenie spowija duszę jak mokra szmata. - Ingmar Bergman "Laterna magica" Bergman wrócił poniekąd na tapetę, bo nie można było opędzić się od niego w Szwecji. Na ulicach Uppsali, w ostrym świetle słońca, posępnych fasadach teatrów, chłodnym wietrze od morza. Ogromnie mi się podobało. Chociaż przecież przez dwa pierwsze dni wychodziłam z szoku klimatyczno-cenowego. Kuliłam się od zimna i zżymałam na kupno serka topionego za 30 koron. Wkurzało mnie drobiazgowe segregowanie śmieci oraz wszechobecna punktualność. Tylko po to, żeby pod koniec, z zaledwie kilkoma srebrnymi monetami w portfelu i poczuciem satysfakcji wrócić do domu. A tutaj czeka mnie ten początkowy cytat z Bergmana. Znużenie, męcząca jesień. Chłodne wieczory, w czasie których moja pusta dłoń mi ciąży bardziej niż zwykle. I tylko właściwie obca osoba potrafi oderwać moje myśli.

sinusoida

I don't want to be a looser, I just want to be a chooser

najdłużej opłakuje się idee, zwłaszcza te fix. sentencja na miarę paulo coelho.potrzebuję organicznie tego miejsca na żałobę najwidoczniej. jeszcze tylko kilka dni i obiorę kierunek północny jak jakaś bernikla kanadyjska. używam liczby pojedynczej, chociaż przecież jedziemy w pluralu. tylko, że czuję, że cały ciężar spoczywa na mnie. ciężar odpowiedzialności. będziemy podążać śladami wikingów, pić kawę, jeść bułeczki cynamonowe, zaczepiać wzrok o morski horyzont i wydawać nieprzebrane ilości pieniędzy.